بررسی میزان جذب نیترات از محلول های آبی به وسیله جاذب نانوساختار پوسته تخم مرغ

آلودگی آب­های زیرزمینی و سطحی به نیترات در بسیاری از مناطق دنیا به صورت یک مشکل جدی مورد توجه است. نیترات می­تواند موجب اوتریفیکاسیون منابع آبی و مشکلات مربوط به آن شود. ایجاد عوارض نامطلوب بر روی اکوسیستم­های آبی از مهم­ترین اثرات غلظت­های بالای نیترات در محلول­های آبی است. این مطالعه با هدف بررسی امکان استفاده از پوسته تخم مرغ به عنوان یک جاذب کمهزینه در جذب نیترات از محلول­های آبی انجام شد. به این منظور اثر عواملی مانند pH، جرم جاذب، زمان تماس و غلظت اولیه نیترات مورد آزمایش قرار گرفت. از مدل­های ایزوترم (لانگمیر و فروندلیچ) و مدل­های سینتیک (لاگرگرن و هوو) برای بررسی فرآیند جذب استفاده شد. نتایج نشان داد که برای جاذب مورد مطالعه زمان تعادل پس از 30 دقیقه و حداکثر جذب نیترات در 5pH= به دست آمد. با افزایش جرم جاذب از 3/0 به 5/0 گرم راندمان جذب از 01/96 به 24/97 درصد افزایش یافت، اما با افزایش میزان جاذب از 5/0 بهg  6/1 تفاوت قابل ملاحظه­ای در بازدهی جذب مشاهده نشد. با افزایش غلظت نیترات محلول (mg/l120-5)، راندمان جذب از 42/99 به 38/87 درصد کاهش یافت. بر اساس نتایج بهدست آمده فرایند جذب از مدل هوو (سینتیک مرتبه دوم) تبعیت کرده و داده­های جذب با ایزوترم فروندلیچ مطابقت بیشتری داشت. در نهایت نتایج نشان داد که جاذب نانو ساختار پوسته تخم مرغ قابلیت بالایی در جذب یون­های نیترات از محلول­های آبی دارد.